buranın ilk kitabını ben yazıyorum

tarafından **Rap_Kralichesi** Salı Tem. 06, 2010 6:43 pm

Bölüm 1

beğenirseniz devam edicem beğenmezseniz söyleyin yazmıcam lütfen yorum

On altı yaşına bastığından beri her gece onlan şey yine olmuştu yine kabuslar içinde uyanmıştı.Annesi ile yaşadığı sayılı günler gözlerinin önünden geçiyordu. Her gece tekrarlanıyordu aynı olay. Ya da annesini tekrar tekrar kaybettiğini görüyordu. Bu gecede olmuştu. Annesi yine rüyasına girmişti. Evlerinin bahçesindeki salıncakta otururken annesi ile babasının kavga seslerini duymuştu.Sonra annesini suileti gözlerinin önünde canlanmış ve “şimdilik hoşça kal kızım” demişti.kendimi tutmamış “anne nolur gitme” diye ağlamaya başlamıştım ve “annem beni kaybetmiyorsun kızım” diyerek yok olmuştu.işte katty hala buradaydı kanlı ve canlıydı annesi rüyada kalmış onu tekrar kaybetmişti.birden okula gitmesi gerektiği geldi aklına inanılmaz seri bir şekilde yatağından çıktı ve hazırlanmaya başladı.

Bölüm 2

Kahvaltı ederken bile aklımda rüya vardı. Babamın yeni karısı yani bizim cici annemizin “katty’cim biraz daha kahve alır mısın?” demesiyle irkildim. Olur şekişinde başımı salladım. Elizabeth yani cici anne-rönasans avrupasından kalma gibi konuştuğumun farkındayım-bana kahvemi dolduramadan okul servisinin rahatsız edici kornası kulaklarımda çınladı. “neyse gerek yok Elizabeth servis geldi” diye mırıldandım ve koşar adım nike’dan aldığım son moda çantayı alarak evden çıktım ve servise bindim neyse ki her zaman ki yerim kapılmamıştı. En arka cam kenarı…
Oturur oturmaz servis hareket etti ve benim aklımda ve kalbimde tek bir düşünce vardı. “annem”… aslında annem hala yaşıyor olabilir ondan yıllardır haber alamıyoruz bundan10 yıl önce ben 6 yaşındayken annem ile babam kavga etmişlerdi. Annem “yeter artık” diye bağırmış yanıma gelmiş “şimdilik hoşça kal kızım beni hiç kaybetmiyeceksin” demiş ve gitmişti bu gün bile sözleri kulağımda yankılanıyor kulağımda çınlıyordu. Anneme karşı öfke duymuyordum aksine ona karşı anlatılmaz bir büyüklükte sevgi ve özlem duyuyordum. Yaşayıp yaşamadığını bilmezken ona birgün ulaşacağımı biliyordum.
“katty” en iyi arkadaşımın yumaşak sesini hep tanırdım. Yapmacık bir gülümsemeyle “selam sandy” dedim.”selam” diye karşılık verdi. “yine uçmuşsun bakıyorum da “ “evet bu aralar biraz dalgınım sandy otursana” dedim yanıma oturdu ve erkek arkadaşı jonny ile ilgili bir şeyler anlatmaya başladı onu dinlediğimi zannetmiyordum.

Bölüm 3

Sandy’nin Jonny’den bahsettiğine eminim. Servise bindiğinden beri anlatıyordu ama ona konsantre olamıyordum aklım hala annemdeydi. Doğrusu on altı yaşıma bastığım günden beri aklım annemdeydi(yani 2 hafta). Okulun kapısına gelmiştik. İçeri girerken birden irkildim arkamı döndüm. Gözlerim direk okulun yan tarafında bulunan ormana kaydı.Orman beni çağırıyordu. Yani ben öyle hissediyordum kendimi ağaçların arasına atmak ve ormanla huzur bulmak istiyordum ve en garibi neden böyle hissettiğimi bilmiyordum çünkü benim ormanda yaşayan sürüngenler ve böceklere karşı bir fobim vardı.”Katty okula geldik. Hadi” “Sandy sen okula gir benim karım arıyor. Babamı arayacağım Bayan Simon’a söylersin” bunları söylerken inandırıcı olup olmadığımı merak ediyordum çünkü yalan söyleyemezdim.”Katty sen iyi misin? 2haftadır bir tuhafsın senin yardıma ihtiyacın var.” “Sandy cidden sadece karnım ağrıyor endişelenecek bir şey yok merak etme.””Tamam pekala umarım çabuk iyeleşirsin” dedi ve okula girdi. Bende koşar adım okulun yan tarafındaki ormana gittim.

tarafından **Rap_Kralichesi** Salı Tem. 06, 2010 6:44 pm

Bölüm 4

Angel

Kızım Katty ormana doğru çekiliyordu. Beni hissetmiş olmalı… yıllar onu hiç değiştirmemiş, uzun siyah saçlarının bukleleri hala duruyordu.Gözlerinin yeşili iyice açılmış ona benden bir armağan olarak kalmıştı. Boyu uzamıştı haliyle… tahminen 170. Kızımı, Katty’i gördükçe gençliğim aklıma geliyordu Katty bana çok benziyordu.
Yavaş yavaş ormanın içine doğru geliyordu Katty her adımında bana biraz daha yaklaşıyordu.Beni görecekti yakında. Gördüğü andan itibarende her şey değişecekti. Buna hazır olup olmadığını merak ettim bir an…
Katty onu nasıl da özlemiştim. Onusuz geçen her günüm zindan gibiydi. Ama ona verdiğim sözü tutmuştum. Beni hiç kaybetmemiş hep benimle yaşamıştı. Bunu Katty de biliyordu. On altı yaşına bastığı günden beri rüyalarında tekrarlıyordum aynı kelimeyi “beni kaybetmediğini”

Katty

Ormanın derinliklerine doğru bilinçsiz bir şekilde ilerliyordum. Nereye gittiğimi neden gittiğimi bilmiyordum ama doğru gittiğime emindim kalbim böyle söylüyordu. Orman beni davet ediyordu. Bende karşılık veriyor ve gitmem gereken yere gidiyordum. Tek bildiğim buydu…
Koşar adım çevreme bakınarak giderken bedenimden bir ürperti geçti ve duraksadım. Çevreme bakındım hiçbir şey yoktu . Yalnızca sessizlik ve ağaçlar…
Birden arkamı döndüm gözlerimin önünden bir kadın suileti geçti ve kayboldu. Hayal gücüm bana oyun mu oynuyordu? Annemi özlemiştim ama bu halisülasyon görmeme bir neden olmazdı.Önce orman da ne bulacağımı bilmeden koşmam sonra bu halisülasyon…deliriyor muyum ben? Hayır. Peki o zaman neler oluyor?
Böyle düşünmeme kalmadan bir ses duydum arkamdan gelen boğuk bir ses… “Kızım ben buradayım. Sana olan sözümü tutum.” Bu sesi nerde olsa tanırdım.”anne”

Bölüm 5

“Efendim kızım” annemin sesinde en ufak bir değişme yoktu. Annemi görememekten korkarak arkamı döndüm.Annem hala oradaydı. Yeşil gözlerini kısmış şefkat ile bana bakıyordu yıllar ondan hiçbir şey götürmemişti. Sarı saçları hala güneşte parlıyordu yüzünün canlılığı ise hiç gitmemiş sanki hala beni bıraktığı gündeydi. “anne seni çok özledim” şeklinde hafif bir çığlık kopartarak annemin boynuna sarıldım. “neden beni bıraktın anne” sesime yansıyan hüznü fark edip etmediğini merak ediyorum. “Katty sana her şeyi anlatacağım istersen şöyle oturalım” annem daha önce görmediğim bir bankı işaret ediyordu. “peki oturalım” dedim hala 6 yaşındaymışım gibi annemin elini tutarak.
Annem banka oturdu olayın şaşkınlığı içinde ayakta durduğumu fark edememiş olsam gerek annem “oturmayı düşünmüyor musun?” dedi.biraz bozulmuştum hiçbir şey söylemeden yanına geçtim ve “seni dinliyorum anne” dedim. Annem elini omzuma koydu ve “Katty babanın sana o günkü kavga sebebimizi anlatmadığına eminim” kendinden emin konuşuyordu. “hayır anlattı senin o gün sinir krizi geçirdiğini babamın da seni hastaneye götürmek istediğini ama senin gitmediğini kapıları vurup gittiğini söyledi” annem kaşlarını kaldırmış şaşkın bir ifadeyle bakıyordu.”ama ben inanmadım” şeklinde devam ettim “daha mantıklı bir açıklamasının olduğunu düşündüm” annem aniden “hayır” dedi. “yani evet kavga sebebimiz tabiî ki bu değildi ama açıklamam daha mantıksız” annemin suratına bön bön baktığıma eminim Sandy olsa “Katty öküz trene aşık oldu” derdi.yeni anlamış gibi kafamı kaldırdım ve “ neydi o zaman kavga sebebiniz neden evi terk ettin böyle gizemli birşekilde ortaya çıkıyorsun” dedim.”Katty sözümü kesmeden dinlemeni istiyorum” “tamam” “ben senin yaşlarındayken bir arkadaşlık grubumuz vardı ve bu gruptaki kızlar cadıydı. Bunu seneler sonra öğrendim. Cadı olduklarını öğrendiğim için iki seçenek sundular ya ağzımı mühürleyeceklerdi onlar hakkında hiçbir şey söylemeyecektim yada cadı olacaktım. Cadı olmayı seçtim ve cadı oldum. Diğer gruptaki kızlarla beraber bir cadılık merkezi bir cadılık okuluna gitmeye başladık. Bu okula giderken de babanla tanıştım ona aşık oldum ama cadı olduğumu bilmiyordu. Oda bana aşık olmuştu ve evlenme teklif etti. Ben teklifini reddedince sinirlendi. İntihara kalktı ve ona bunu söylemek zorunda kaldım. Onun ağzını mühürledik ve onunla evlendim. Sonra sen doğdun baban senin insan bir olacağını düşünüyordu. Ama sen bir cadı oldun. On altı yaşına girdiğin gün bedenin dönüşümünü tamamladı artık bir cadısın yani eğitimsiz bir cadısın Katty” “ne be-ben bir cadı mıyım?”